دلنوشته

یا ذَا الفَضلِ وَ النِّعَمِ…

ای خدای فضل و رحمت، سرچشمه ارامش و عشق ،وقتی میخوانمت(یا ذَا الفَضلِ وَ النِّعَمِ)گویی تمام جهان در دلم نور میشود. و یادآور این میشود برایم ک تمام زیبایی های زندگی ام،لبخندهای بی سبب و لحظات نابی ک داشتم ک پر از آرامش و شادی و عشق بود همه از تو بود. از فضل بی پایانت و از لطف بی کرانت…. و همین یک جمله مرا در اوج غم ب جایی میرساند ک باور داشته باشم هنوز هم میشود ب زندگی لبخند زد. هنوز هم در تاریکی روزنه ایی از نور میشود پیدا کرد چون تو هستی…. و دلم با یاد تو آرام میگیرد….