دلنوشته

​شمالی‌ترین نقطه این جهان

کنار تو با بوی باران خوش است

هوایت نفس را غزل می‌کند

صدای تو آرامش جانم است

به جایی که پایانِ راهی نبود

نگاه تو آغاز دورانم است

میان خزان و غروب خیال

تب و تاب دستت بهارانم است

شبم بی تو دیگر  نوایی نداشت 

جهان بی نگاهت چه ویران خوش است